Վաղ առավոտյան
Ազատության հրապարակի նստարաններին
սրթսրթում էին ընդդիմությունն ու իշխանությունը:
Ուրցով տաք թեյ հյուրասիրեցի,
ջերմացան, մանկան նման քնեցին:
Հետո արթնացան գոհ ու երջանիկ:
Աթոռներ շարեցի կողք կողքի,
Առաջին աթոռին
Լևոնը նստեց,
երկրորդին՝ Ռոբերտը,
երրորդին՝ Սերժը,
չորրորդին՝ Նիկոլը:
Նրանք համերաշխ ու միաբերան սկսեցին երգել՝
Մեր հայրենիք թշվառ անտեր,
մեր թշնամյաց ոտնակոխ:
Քիչ այն կողմ, Թումանյանի արձանի հետևից, ծիկրակելով
Իշխանն էր թախանձում՝ Զարթի՛ր, լաո:
Սպենդիարյանի արձանի հետևից Րաֆֆին էր սպառնում՝
Բադասխա՛ն եք դալու:
Բադասխա՛ն եք դալու:
Բադասխա՛ն եք դալու:
Նորայր Գրիգորյան